ekspertax

Tak uważa Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi (interpretacja indywidualna z dnia 29 lipca 2011 r.).

Organ podatkowy wskazał, iż to na płatniku ciąży obowiązek prawidłowego ustalenia przychodu poszczególnym pracownikom. Wartość świadczeń opłaconych za pracownika pracodawca ma obowiązek doliczać do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z treścią art. 31, art. 32 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracowników, możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub pieniężnego,
• źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Jak wynika z powyższego, ze zwolnienia w limitowanej części korzystają świadczenia o charakterze rzeczowym lub pieniężnym, finansowane w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Należy podkreślić, iż użyte w tym przepisie sformułowanie „sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych” oznacza, że pracodawca bądź związki zawodowe są ze swej strony zobligowane do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz pracownika wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń rzeczowych, uznając że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie sfinansował tych świadczeń z innych źródeł niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ustawodawca nie odnosi się natomiast do wielkości udziału w finansowaniu świadczeń rzeczowych, tj. możliwe jest zarówno pokrycie przez zakład pracy 100% wartości świadczeń, bądź częściowe jego sfinansowanie z wymienionych w przepisie źródeł.

W związku z powyższym, wartość imprezy integracyjnej, którą pracodawca finansuje w całości z ZFŚS należy opodatkować jako przychód ze stosunku pracy proporcjonalnie na wszystkich pracowników biorących udział w tej imprezie, w części przekraczającej kwotę zwolnioną na świadczenia rzeczowe i pieniężne, czyli 380 złotych.

Podsumowując, organ podatkowy stwierdził, iż w przypadku, gdy impreza ma charakter nieobowiązkowy, przychód powstaje wyłącznie u osób, które w imprezie uczestniczyły, a nie u wszystkich zaproszonych. W konsekwencji podatnik winien zwiększać przychody pracowników z tytułu umowy o pracę. Przychód pracowników winien być ustalany poprzez podzielenie łącznej ceny zakupu danej imprezy integracyjnej, ustalonej w oparciu o powołany powyżej przepis art. 11 ust. 2a ustawy podatkowej przez liczbę osób, które uczestniczyły w spotkaniu.