Na podstawie przepisu art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe zostały zaliczone do budowli.
Jak podnosiła spółka urządzenie reklamowe nie może być uznane za trwale związane z gruntem, wskazując, iż uznanie urządzenia za trwale związane z podłożem jest możliwe po spełnieniu dwóch przesłanek:
- połączenie musi być trwałe w sensie fizycznym, tj. odłączenie urządzenia reklamowego od gruntu nie może zostać dokonane bez zniszczenia lub uszkodzenia urządzenia;
- połączenie musi mieć charakter trwały w sensie czasowym, tj. musi być dokonane na stałe, a nie dla przemijającego użytku, przy czym połączenie na długi okres nie ma trwałego charakteru, jeżeli z góry przewiduje się dokonanie odłączenia.
W opinii spółki urządzenie reklamowe przewidziane do montażu nie spełnia powyższych warunków. Urządzenie to nie jest zabetonowane w podłożu. Wolą inwestora nie było również posadowienie urządzenia na stałe, ale tymczasowo – na okres obowiązywania umowy zapewniającej możliwość korzystania z nieruchomości.
Zdaniem Sądu przyjęcie proponowanych przez spółkę kryteriów trwałego powiązania z gruntem nie zasługuje na aprobatę. Otóż, zgodnie z art. 5 ustawy Prawo budowlane, projektowanie obiektów budowlanych odbywa się z uwzględnieniem warunków techniczno-budowlanych, co odgrywa znaczną rolę zwłaszcza przy obiektach o znacznych parametrach.
O trwałym związaniu z gruntem nie świadczy bowiem fakt zaprojektowania płyty fundamentowej, a więc osadzonej w ziemi. Trwałe związanie z gruntem należy traktować bowiem jako efekt zaprojektowania urządzenia o znacznych rozmiarach i masie całkowitej, która gwarantuje jego stabilność. Należy zatem uznać, iż przedmiotem sprawy jest wolnostojące urządzenie reklamowe trwale związane z gruntem.
Sąd wskazał, że nie można ponadto tracić z pola widzenia i tej okoliczności, iż przedmiotem nie jest sam tylko montaż tablicy reklamowej. Realizacja przedsięwzięcia wiąże się bowiem z posadowieniem płyty (stopy) żelbetowej, osadzeniem słupa stalowego, a następnie nośnika reklamowego. Uprawnione jest zatem twierdzenie, iż inwestycja wymaga dokonania szeregu robót budowlanych, które należy uznać za budowę w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy Prawo budowlane, nie zaś instalację.
Pojęcie instalowania nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy. Według Słownika języka polskiego PWN termin ten oznacza zakładanie, montowanie urządzenia technicznego (lampy, liczniki, maszyny). O ile więc może odnosić się do stosunkowo lekkich urządzeń o małych gabarytach, to nie sposób jest mówić o instalacji przedmiotowego urządzenia reklamowego.