Ministra Finansów ocenił prawidłowość dokonywanej przez organy podatkowe interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wartości uzyskiwanych przez podatników nieodpłatnie poręczeń.
Przychodem podatnika jest m.in. wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tekst jedn.: Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.).
Po stronie podatnika uzyskującego gwarancję/poręczenie ze strony innego podmiotu powstaje rodzące przychód.
Przysporzenie z tytułu otrzymanego nieodpłatnego świadczenia, skoro od udzielenia poręczenia zależy przyznanie kredytu podmiotowi, za którego się poręcza, przyjęcie przez poręczyciela wspomnianego ryzyka ma pewną wartość, czyli cenę, którą uzyskujący poręczenie w normalnych warunkach rynkowych musiałby poręczycielowi zapłacić.
Jeżeli zatem poręczenie takie otrzymuje nieekwiwalentnie, tym samym uzyskuje nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy.
Dla ustalenia wartości tego świadczenia zastosowanie znajduje art. 12 ust. 6 pkt 4 tej ustawy, zgodnie z którym wartość tę ustala się „na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia".
W sytuacji gdy przedmiotem otrzymanych nieodpłatnie świadczeń jest uzyskanie prawa własności do składników majątku podlegających zaliczeniu do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które następnie podatnik wykorzystuje w prowadzonej działalności gospodarczej, równowartość wykazanego przychodu z tytułu ich nieodpłatnego otrzymania podatnik może zaliczyć do podatkowych kosztów poprzez dokonywane od tych składników odpisy amortyzacyjne.
