W celu zabezpieczenia wierzytelności, które wynikają z czynności bankowych, bank może żądać zabezpieczenia przewidzianego w Kodeksie cywilnym i prawie wekslowym oraz zwyczajami przyjętymi w obrocie krajowym i zagranicznym, zgodnie z art. 93 ust. 1 Prawa bankowego.
Zgodnie z art. 308 Kodeksu cywilnego, wierzytelność można także zabezpieczyć zastawem rejestrowym, który regulują odrębne przepisy (ustawa z dnia 6 grudnia 1996 r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów tekst jedn.: Dz.U. z 2009 r. nr 67, poz. 569 ze zm.).
Zastaw rejestrowy jest szczególnym rodzajem zastawu. Z zastawu rejestrowego wynikają dwa uprawnienia:
- możliwość zaspokojenia z przedmiotu zastawu przez wierzyciela, bez względu na to, czyją jest własnością w chwili zaspokojenia;
- pierwszeństwo zaspokojenia przed wierzycielami osobistymi dłużnika, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
Zastawem rejestrowym można zabezpieczyć wierzytelność pieniężną. Przedmiotem zastawu rejestrowego mogą być rzeczy ruchome i zbywalne prawa majątkowe, z wyjątkiem: praw mogących być przedmiotem hipoteki, wierzytelności na których ustanowiono hipotekę, statków morskich oraz statków w budowie mogących być przedmiotem hipoteki morskiej.
Zastaw rejestrowy nie wymaga wydania przedmiotu zastawu zastawnikowi (wierzycielowi, którym zazwyczaj jest bank).
Co do zasady, zaspokojenie zastawnika z przedmiotu zastawu rejestrowego następuje dopiero w drodze sądowego postępowania egzekucyjnego, o ile przepisy tej ustawy nie stanowią inaczej. Umowa ta zatem nie przenosi własności pojazdu na zastawinka. Podatnikiem podatku od środków transportowych pozostaje zatem właściciel pojazdu (zastawcy).
